ม.3 บทละครพูดเรื่องเห็นแก่ลูก

ภาษาไทย(สอบกลางภาค)

บทละครพูดเรื่องเห็นแก่ลูก

ประพันธ์โดย พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๖

ใช้พระนามแฝงว่า พระขรรค์เพชร

(พระนามแฝงของท่านมีมากมาย เช่น

บทละครพูด ทรงใช้ ศรีอยุธยา,พระขรรค์เพชร

บันเทิงคดี ทรงใช้ พันแหลม,รามจิตติ,นายแก้ว นายขวัญ)

ลักษณะคำประพันธ์ เป็นบทละครพูดขนาดสั้น มีลักษณะยาว ๑ องก์(ตอน)

ระยะเวลาในการแต่ง ราวปี พ.ศ. ๒๔๕๓-๒๔๖๘

คุณค่าของบทละครพูดเรื่องเห็นแก่ลูก

๑.ข้อคิดคติธรรม

     ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว

๒.ด้านความรู้

     มาตราเงินไทยในสมัยนั้นมีหน่วยเป็นชั่งและบาท

     รูปแบบของการเขียนบทละครพูด

     การใช้บทสนทนาในการดำเนินเรื่อง

     เทคโนโลยีในสมัยรัชกาลที่ ๖ มีการถ่ายภาพ

๓.ด้านสังคมและวัฒนธรรม

     สะท้อนให้เห็นวัฒนธรรมการแต่งงาน การรดน้ำอวยพรและการให้ของรับไหว้

     ค่านิยมให้ลูกสาวแต่งงานตั้งแต่อายุยังน้อย

     สังคมไทยยกย่องคนที่ทำมาหากินอย่างสุจริต และไม่ยอมรับผู้ที่ไม่ซื่อสัตย์ ทำผิดกฎหมาย

     ทำให้ทราบหน่วยเงินที่ใช้ในสมัยนั้น

๔.ด้านวรรณกรรม

     มีการใช้คำทับศัพท์ภาษาอังกฤษ ทำให้เห็นอิทธิพลของภาษาต่างประเทศ เข้ามาใช้ในภาษาไทย

     ภาษาเข้าใจง่าย ทำให้ผู้อ่านเข้าใจพฤติกรรมของตัวละครและเหตุการณ์ได้ชัดเจน

มีคำอุทานในบทสนทนา ทำให้เกิดความมีชีวิตชีวา น่าติดตาม

     มีการใช้ภาษาพูดในยุคสมัยนั้น ทำให้ได้รับความรู้เรื่องการใช้คำศัพท์ในยุคสมัยนั้น

*บละครพูดขนาดสั้น คือ

     ใช้บทสนททนาในการดำเนินเรื่อง

     ตัวละครน้อย ๒-๓ คน

     มีฉากเดียว

     แนวคิดแก่นของเรื่องมีแนวเดียว